كنا عيال صغيرين

كنا عيال صغيرين   وياما لعبنا فى الشارع

انا وولاد حارتنا   نتجمع ومفيش اى مانع

طول النهار بنجرى ونلعب   لكن وقت الصلاه نروح الجامع

وكلنا فى مدرستنا على قد   حالنا لكن فاتحين على السابع

حاملين هم اهالينا   وكان الفقر لينا رادع

وكبرنا واتعلمنا اشى مهندس   واشى دكتور وكمان الصانع

لكن ولادنا النهارده يعينى عليهم   تايهين فى دنيا مفيش فيها راجع

الواحد  فيهم يمشى منزل بنطلونه   ويبقى كده واد صايع

والجل موقف شعره   وتليفون واتنين مفيش مانع

ويقولك دى موضه يا بابا   احنا مش فى القرن التاسع